Βαπτιση στη Σκιαθο | Γιωργος

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στη Σκιάθο για τη βάπτιση του μικρού Γιώργου. Η σχέση της οικογένειάς του με αυτό το νησί είναι μια ιστορία που ξεκινά μερικές δεκαετίες πριν, όταν ο προπάππους  του αποφάσισε ότι αυτό το νησί του ταιριάζει. Έτσι, η μαμά Αλίνα πέρασε εκεί τις διακοπές των παιδικών της χρόνων και η επιλογή του μέρους έγινε προφανής. Tην τελευταία Κυριακή του Ιουνίου λίγοι καλοί φίλοι και οι οικογένειες μαζευτήκαν για να ευχηθούν στο νέο μέλος. Που θα έχει την τύχη να μεγαλώσει στην Αθήνα και τη Σκιάθο.

A few days ago I took a morning flight to Skiathos, for little George’s baptism. His family’s relation with this island is a story beginning some decades earlier. Little George’s grand-grandfather decided that this island could be his place. So, mom Alina spent her childhood vacations there and the last Sunday of June a small group of friends and family gathered to wish for the youngest member of the family. Who will also have the luck to (partially) grow up in Skiathos like his mother.

Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο ναό της Μονής Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο, ο χώρος έμοιαζε πολύ σκοτεινός. Μετά από λίγη ώρα όμως, καταλάβαμε ότι αυτό το φως, όπως ερχόταν από τα μεγάλα παράθυρα, ήταν μάλλον το καλύτερο φως που έχουμε συναντήσει ποτέ σε εκκλησία.  Ο τρόπος που απορροφάται από τις σκούρες επιφάνειες της παλιάς εκκλησίας, δημιουργεί έναν ατμοσφαιρικό φωτισμό σε δέσμες.

Με το Δημήτρη που έκανε το βίντεο, σκεφτήκαμε ότι έχουμε μια εύκολη και μια δύσκολη επιλογή. Η εύκολη θα ήταν να στήσουμε δικά μας φώτα, κάτι που θα κάλυπτε την πραγματική ατμόσφαιρα του χώρου. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε το φυσικό φωτισμό, φτάνοντας τις μηχανές και τους φακούς μας κοντά στα όριά τους. Χρειάστηκε διάβασμα του φωτός, σε κάθε διαφορετική στιγμή του μυστηρίου και λίγη τύχη αφού έξω δεν υπήρχε η καταιγίδα που είχαν υποσχεθεί οι μετεωρολόγοι, αλλά μια κανονική καλοκαιρινή λιακάδα.

When I first stepped inside the church of the Evangelistria monastery in Skiathos the space was quite dark. After a while we started to think that the light coming through the big windows was the best light we had ever seen in a church. The dark walls absorb most part of it and create a directional atmospheric lighting stage.

With Dimitris (the videographer) we thought we had to use the option to use our lights but that would replace all the atmosphere. So, we chose to go with the natural light and challenge the camera equipment to its limits. Also, we constantly had to think about the light falls onto the faces and use the shadows creatively.

We also had been lucky enough to have the usual summer sun as the storm forecasts had been proven wrong.

Μετά τη βάπτιση περάσαμε λίγο χρόνο στο μοναστήρι και γυρίσαμε στην πόλη για φαγητό (και πολλές ωραίες στιγμές) στο υπέροχο Μπακάλικο στην παραλία.

After the ceremony we all spent a little time in the monastery and then a lunch followed at Bakaliko Restaurant.

Την επόμενη ημέρα με την Αλίνα, τον Τάσο και το μικρό Γιώργο, κάναμε ένα πρωινό μπάνιο και το απόγευμα βόλτα σε αγαπημένα τους μέρη στην πόλη.

Η Σκιάθος δεν είναι το τυπικό ελληνικο νησί. Είναι γεμάτη δάσος που φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Η νότια πλευρά είναι προστατευμένη από τους ανέμους και εκεί βρίσκονται οι περισσότεροι οικισμοί και οι πιο γνωστές παραλίες. Η βόρεια πλευρά έχει κάποια σημεία με άγρια ομορφιά, που έχουν δύσκολη πρόσβαση με χωματόδρομο η μόνο με καραβάκι και καλό καιρό.

The next morning with Tassos, Alina and George we went for a morning swim and in the afternoon a walk by their favourite places in Skiathos town.

Skiathos is not the typical Greek island. It is covered with forest that ends by the sea. The south side is protected from the winds and it’s populated. The north side has some some wildly beautiful scenery that is reachable only with off road vehicle or by boat if the winds permit.

Υπάρχει ένα σημείο στη Σκιάθο που είναι κυριολεκτικά μοναδικό σε όλο τον κόσμο. Το μεγαλο αεροδρόμιο, αρκετό για να υποστηρίξει μεγάλα τζετ, που είναι δίπλα σε δημόσιο δρόμο. Τα αεροπλάνα περνούν πολύ χαμηλά στην προσγείωση και στην απογείωση κάνουν μια αργή στροφή με το φτερό να περνάει πάνω από τον κόσμο που βγάζει φωτογραφίες. Αυτό το χαρακτηριστικό σε αεροδρόμιο υπάρχει στο Saint Maarten στις Ολλανδικές Αντίλλες και στη Σκιάθο.

Αφού η Ολυμπιακή αποφάσισε ότι χρειαζόμουν μια ακόμα ημέρα στο νησί (η πτήση της επιστροφής ματαιώθηκε) είχα αρκετό χρόνο και εντυπωσιακά μοντέλα για φωτογράφιση.

There is one spot that makes the island really unique. Its international airport. Big enough to support big jets but extremely close to a public road and a beach. Aircrafts are passing very low for landing and after taxiing for takeoff they make a slow turn like they are on display in an airshow.

Pilots consider it a challenge to land there and often pose for a photo… There are two airports like this in the world, the other is in Saint Maarten.

And as the airline decided that I needed one more day (the return flight was cancelled) I had enough time and impressive models to photograph.